Kitap: Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Yazar: Stefan Zweig
Almanca aslından çeviren: Ahmet Cemal
Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Benim canım yazarım Stefan!
''Satranç''tan sonra sandım ki ilk ve son oldu seninle buluşmamız. Bir daha aynı noktada bir araya gelemez selamlaşamaz iki lafın belini bir daha böylesine koyu şekilde kıramayız sandım.
Yanılmışım.
''Satranç''tan sonra sandım ki ilk ve son oldu seninle buluşmamız. Bir daha aynı noktada bir araya gelemez selamlaşamaz iki lafın belini bir daha böylesine koyu şekilde kıramayız sandım.
Yanılmışım.
Ben bugün incecik bir kitabın içerisinde bilinmeyen bir kadınla sohbet ettim.
Aşkını dinledim yüzünü görmeden, sesini duymadan. Yalnızca kelimeleriyle konuştum -normalde de böyle değil midir zaten-. Kapıda bekledim kendi nefesimden korkarak, ayak seslerini duyunca gözümü kapının deliğine diktim, boyum yetmedi parmak uçlarıma basarak gördüm merdivenden çıkanları- görmez olaydım, ah o kadınları görmez olaydım- , sevginin basamaklarına böylece şahit oldum, yatakta ateşler içinde yanan oğlunu seyrettim,
her sene bir buket beyaz gül alıp koydum masama,sonra cebimde para buldum ve dünyam o güzelim çiçeklerin bulunduğu vazonun içine yıkıldı.
Kahramanımız Bay R'nin elinde tuttuğu bu mektubunda 3 dakikalık kendini tanıma sahnesine şahit olmak isterseniz mutlaka okuyun. Sonuna kadar dikkatinizi iyice verin ki; Bay R vazosunun o sene boş olduğunu sizinle birlikte anlasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder